Jak każdy wykład prof. Elizy Grzelak cieszy się prawie 100% obecnością studentów Opalenickiego UTW. We wtorek 26 marca 2019 roku nie było inaczej tym bardziej, że wykład dotyczył bardzo aktualnego tematu, a mianowicie: „Przyczyny współczesnej agresji językowej i mowa nienawiści”.

Język agresji coraz częściej jest używany zamiast języka otwartości i szacunku w różnego typu dyskusjach. W konsekwencji zubaża i spłyca sposób odbioru rzeczywistości. Utrudnia też nawiązywanie głębszych, dobrych relacji międzyludzkich.

Brak reakcji na nienawiści oznacza współodpowiedzialność , współwinę. Do tej pory żyliśmy w świecie kłamstwa i prawdy, a obecnie istnieje post prawda czyli to co czujemy, to nasze emocje. Obecna sytuacja, to trudny nasz świat. Jesteśmy sfrustrowani i stajemy się coraz bardziej agresywni.

Otóż nienawiść według Słownika Języka Polskiego PWN to uczucie silnej niechęci lub wrogości do kogoś lub do czegoś. Natomiast mowa to w interesującym nas znaczeniu po prostu wypowiadanie czegoś, mówienie. Połączmy oba określenia i mamy gotową definicję mowy nienawiści. Jest to wypowiadanie czegoś, mówienie podyktowane silnym uczuciem niechęci lub wrogości do kogoś lub czegoś. Mowa nienawiści jest ścigana przez prawo a język nienawiści tylko z powództwa cywilnego. Pani Profesor mówiła o tym, czym jest nienawiść, mowa nienawiści, przestępstwa z nienawiści oraz na czym polega przemoc i agresja w języku oraz o język pogardy. Wskazywała także różnice pomiędzy nienawiścią a dopuszczalną krytyką. Po brutalnym zabójstwie Prezydenta Gdańska, ze zdwojoną siłą wróciło na łamy dyskursu publicznego pojęcie mowy nienawiści. Był to ewidentny akt terroryzmu.

Prof. Eliza Grzelak zachęcała także do tego, by własną postawą dawać zawsze odpór językowej agresji i by do posługujących się językiem pogardy apelować o jej zaniechanie, a także o dawanie pozytywnego przykładu stosunku do innych.

Reasumując Pani Profesor zaproponowała, by uczciwie i rzetelnie porozmawiać o mowie nienawiści, skupiając się na społecznych a nawet duchowych jej przyczynach. Tylko za pomocą przemyślanych, długofalowych działań wyrastających ponad bieżące spory i powierzchowne zacietrzewienia, możemy zbudować społeczeństwo sprzyjające mowie wzajemnego szacunku.

Na koniec wykładu padło pytanie:

„Kto jest winien agresji – my wszyscy”

malzam